Natalia i jej trzy przyjaciółki i jednocześnie byłe uczennice -Malwina , Ewa i Patrycja wraz z końcem roku spotykają się w domku nad jeziorem by odpocząć od codzienności i umocnić kobiecą przyjaźń.
Wszystkie cztery łączy mroczny sekret, który skrzętnie ukrywają przed bliskimi.
Z tego powodu Ewa nie może odnaleźć swojej życiowej drogi, Patrycja rozważa odejście od męża a Malwina nie potrafi przeciwstawić się matce.
Na domiar złego wkrótce okazuje się,że nie są w okolicy same.
Kim jest tajemniczy Szymon , jak odmieni życie najmłodszej z kobiet i czy ma on coś wspólnego z wydarzeniami z przeszłości?
Mówiąc szczerze mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej książki. Plusem jest niewątpliwie kreacja bohaterek i ich portrety psychologiczne oraz sposób w jaki autorka kreśli fabułę pokazująca wpływ dzieciństwa na życie w dorosłości.
Co mi przeszkadzało to zdecydowanie zbyt obszerne fragmenty opisujące trywialne czynności takie jak jedzenie obiadów z puszki czy picie kawy. Niektóre fragmenty mocno nużyły co z pewnością wpłynęło na moją ostateczną ocenę wrażeń z lektury.
Mimo to polecam by móc wyrazić własną opinię.

Cztery bohaterki, które łączy wspólna przeszłość spotykają się co roku w domku letniskowym jednej z nich. Wyjeżdżają kolejny raz, więc powinny wiedzieć czego się spodziewać po otoczeniu i swoim towarzystwie. Autorka pokazuje jednak, że przemilczenie traumatycznej przeszłości nie sprzyja wzajemnym relacjom. Niektóre sprawy warto zamknąć, wyjaśnić i pozwolić im odejść, bo zamiatanie pod dywan sprawi, że ktoś się potknie na rosnącej z czasem fałdzie niedomówień, wyrzutów sumienia i żalu.

Prócz wyczuwalnej w ich emocjach ciszy przed burzą tym razem kobietom nie sprzyja również pogoda, a zaniepokojenie budzi nieznajomy mężczyzna pojawiający się w okolicy, co jeszcze bardziej wpływa na zaognienie konfliktu. Z czasem poznajemy historię każdej z kobiet i przeszłość, która pomimo prób zepchnięcia jej na margines, kładzie się cieniem na ich życiu. Każda z nich w jakimś stopniu przywdziewa maskę kryjąc się za nią nie tylko przed światem zewnętrznym, ale i przed sobą nawzajem.

Burza zazwyczaj oczyszcza atmosferę, ciężkie i duszne powietrze staje się rześkie i pozwala oddychać pełną piersią. Czy tak będzie również w przypadku Natalii, Patrycji, Ewy i Malwiny? Czy potrafią zaakceptować przeszłość, której nie mogą zmienić i przyjąć bez poczucia winy to, co oferuje im życie?

Autorka z wyczuciem oddaje zmienność losu i jego nieprzewidywalność, ale i ukazuje postaci czterech kobiet, które dokonują w życiu zupełnie innych wyborów i podążają innymi drogami spotykając się czasem na ich skrzyżowaniu. Włącza w ich relację tajemnicę z przeszłości, która stopniowo wyłania się z ciemnych wód jeziora, tajemniczego mężczyznę i nieprzewidywalne siły natury, co zebrane w jedną całość i zamknięte w odosobnionym domku w lesie daje wrażenie nadciągającej katastrofy.

Ciekawość, co do dalszych losów kobiecej przyjaźni, ale też towarzyszące czytaniu napięcie pchało mnie ku zakończeniu i miałam wrażenie, że ponad 400 stron minęło w mgnieniu oka. Jeśli więc macie chęć na napisaną przyjemnym językiem, ale nie lekką, za to bardzo prawdziwą i życiową historię, w której znajdziecie odbicie niektórych własnych emocji i dylematów, to skorzystajcie z zaproszenia do „Domu nad srebrną wodą". To miejsce może być ucieczką i azylem, ale może właśnie tam odnajdziecie siebie.