Głosząc tajemnicę Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego oraz tajemnicę wcielenia Syna jako wydarzenia niosącego zbawienie całej ludzkości (Deklaracja Dominus lesus, nr 1), Kościół niezłomnie wyznaje swoją wiarę w Jezusa Chrystusa, Syna Bożego. Do podstawowej treści chrześcijańskiego wyznania wiary należy przeświadczenie, że Bóg, stając się w osobie Jezusa z Nazaretu prawdziwym człowiekiem, wszedł - najgłębiej jak to możliwe - w dzieje ludzkości. To najbardziej niezwykłe wydarzenie zbawcze można i trzeba umiejscawiać w określonych ramach czasu i przestrzeni. To dzięki nim istnieje historia i geografia zbawienia, zaś obie mają doniosły wymiar i wydźwięk teologiczny.
W kontekście przygotowań do Wielkiego Jubileuszu Roku 2000, a także w trakcie jego uroczystych obchodów jeszcze raz stało się jasne, że najbardziej fundamentalnym odniesieniem dla chrześcijanina jest wzgląd na to, że wcielenie Syna Bożego oznacza pełnię czasu. W Liście apostolskim Tertio Millennio adveniente (10 XI 1994) Jan Paweł II napisał: W chrześcijaństwie czas ma podstawowe znaczenie. W czasie zostaje stworzony świat, w czasie dokonuje się historia zbawienia, która osiąga swój szczyt w pełni czasu Wcielenia i swój kres w chwalebnym powrocie Syna Bożego na końcu czasów. Aby je pełniej poznawać i zrozumieć, trzeba koniecznie uwzględnić realia czasowo-przestrzenne, w których miało miejsce.
Wszechstronne poznawanie historyczno-kulturowego tła Nowego Testamentu stanowi przede wszystkim rezultat podjęcia i żywiołowego rozwoju w Kościele badań historyczno-krytycznych i literackich nad Biblią. Ten bogaty dorobek wpisuje się w żmudne poszukiwania podejmowane przez chrześcijan różnych wyznań, z których ogromna część jest podporządkowana potrzebom duszpasterskim i misyjnym. Właśnie duszpasterze i głosiciele Słowa Bożego stale potrzebują pomocy opracowanych przez naukowców i specjalistów z różnych dziedzin, które pozwalają lepiej rozumieć, poprawniej wykładać oraz skuteczniej głosić orędzie Jezusa Chrystusa oraz wspaniały Boży plan zbawienia człowieka i świata.
Ks. prof. dr hab. Waldemar Chrostowski